தன் நிழலின் அருகில் இன்னொரு நிழலைக் கண்டான். அவன் விழித்துக்கொண்டு, தன் கைகள் சுத்தம் செய்யும் பெண்ணை அணைத்திருப்பதையும், அவள் கைகள் தன்னை அணைத்திருப்பதையும் . . . இது கப்பலின் துறைமுகப் பக்கம், இது அதன் கடல்பக்கம் என்று யாராலும் சொல்ல முடியாதபடி, ஒன்றென இணைந்து இருப்பதைத் தெரிந்துகொண்டான் . . . ஏறக்குறைய நடுப்பகல் நேரத்தில், கடலின் எழும்புதலோடு, அந்த அறியப்படாத தீவு, கடைசியில் கடல் நோக்கிக் கிளம்பியது, தன்னைத் தேடிக்கொண்டு . . .In this short novel by Nobel Laurate Jose Saramago, A man went to knock at the king's door and said, Give me a boat. The king's house had many other doors, but this was the door for petitions. Since the king spent all his time sitting at the door for favors (favors being offered to the king, you understand), whenever he heard someone knocking at the door for petitions, he would pretend not to hear . . ." Why the petitioner required a boat, where he was bound for, and who volunteered to crew for him, the reader will discover in this delightful fable, a philosophic love story worthy of Swift or Voltaire.Saramago departs from his signature dense, inventive linguistic style and historically encompassing subjects to offer a simple, intriguing fable. Saramago tells his deceptively plain tale in simple prose studded with the dialogue of endearingly innocent characters; readers, dreamers and lovers will detect the psychological, romantic and social subtexts.